Zo, dat was even wennen. Het kwik zakte onder de 10 graden in de avonden deze week. Potjandorie, da’s koud! Inmiddels zijn we al drie dagen op zoek naar een berenvel, maar hebben we nog niks gevonden. Ach, dan zien we het maar als een goede voorbereiding voor zondag. Dan keren we voor een klein weekje terug naar Nederland om de kerstdagen met familie door te brengen.
Technokelder
We hadden vorige week bezoek. Sven kwam uit Nederland om ons te vergezellen en ook het andere tennismaatje Margo was toevalligerwijs in Spanje. Als je ons combineert, dan weet je het al: zodoende stonden Margo, Sven én ik donderdagavond in de club. Ja, een club. Hip hè. Feesten kunnen ze hier wel. Alhoewel de technokelder waar we in belandden toch niet helemaal mijn smaak was. Een dag later zaten we overigens in een restaurant naar een Flamencoshow te kijken. Dat was een aardige overgang.
Margo en Sven hadden allebei wat te vieren. Margo promoveerde een week eerder. Ik keek vol trots naar de verdediging in de universiteitszaal in Tilburg, via een stream. Ze beantwoordde de vragen van de professoren met verve. Sven wordt deze maand 40. Dat is vooral voor mij leuk, want nu kan hij niet meer roepen dat we allebei dertigers zijn.
Bingo
Omdat ik niet bij zijn feestje ben, nam ik hem hier een dag mee op pad. Geheel in stijl van mijn oudere vriend: samen op de tandem (ja, echt waar), naar de bingo (ja, echt waar) én cultuur snuiven in de futuristische bioscoop L’Hemisfèric. Die laatste staat in de Stad van Kunsten en Wetenschappen. Inmiddels heb ik daar al gefeest, gefietst en gewandeld, maar de architectonische hoogstandjes blijven imponeren. Zo is de bioscoop gevestigd in een gebouw dat de vorm van een oogkas heeft, inclusief pupil.
De tandem huurden we bij Verrassend Valencia. Zaterdag gingen we op een ‘normale’ fiets naar Port Saplaya, het Venetië van Valencia. Het was een verademing om alleen op de fiets te zitten, zonder vrolijke vriend achter me die me af en toe de stuipen op het lijf joeg door aan het stuur te trekken. Maar dat dan wel weer goedmaakte door hardop het liedje ‘Valencia’ van Eddy Wally mee te blèren (ken je dat niet? Schande: hier klikken!). De Spanjaarden keken me aan met een mix van irritatie en medeleven.
Tijd voor kerst
Nadat hij zondag was vertrokken, kukelden we even in een gat. Onze internationale vrienden keerden eerder al huiswaarts voor Kerstmis. En dus bleven we samen over. Onze week bestond uit sporten, hard werken en veel slapen. Het is tijd om de laptop een weekje dicht te houden, voel ik aan mijn energiepeil.
Dat gaan we dan maar doen. Maar niet voordat ik jullie nogmaals doorverwezen heb naar het liedje dat nu al een paar dagen in mijn hoofd zit: Valencia van Eddy Wally. En naar de fietsen, tours en tips van Verrassend Valencia. Klik hierrrr!
